رمان  En compagnie des hommes  نوشته ی ورونیک تاجو، داستان ویروسی کشنده و غیرقابل درمانی است که بشریت را در معرض خطر انقراض قرار داده است. این داستان، تصویر فراواقع‌گرایانه ای را از اپیدمی ناشی از ویروس ابولا ارائه می‌دهد. در این داستان، تمرکز نه بر روانشناسی شخصیت‌ها، بلکه بر گفتار آنها است که به طور خطی روایت می‌شود تا  این تراژدی را بازگو نماید. در این داستان، “بائوباب” به عنوان نخستین درخت، درختی ابدی و نماد حکمت، سخن می‌راند. بله، این بائوباب است که سخن می‌گوید و انسان‌ها را به دلیل برهم زدن تعادل طبیعت و فراموش کردن پیوندهای معنوی که با طبیعت داشتند، مورد سرزنش قرار می‌دهد.

ورونیک تاجو، متولد سال ۱۹۵۵ از پدری اهل ساحل عاج و مادری فرانسوی (نقاش و مجسمه‌ساز) است که در ساحل عاج، محل سکونت والدینش، بزرگ شده است. او شاعر، رمان‌نویس، استاد دانشگاه، نقاش و نویسنده و تصویرگر کتاب‌های کودکان است. تاجو در سال ۲۰۰۵ برنده جایزه بزرگ ادبیات آفریقا شد. او یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان آفریقایی است و رمان او با عنوان ملکه پوکو که به زبان‌های مختلف ترجمه شده است، در سال ۲۰۰۵ جایزه بزرگ آفریقا را از آن خود کرد.​