سنوفو

“سنوفو”ها به طور عمده از میوه‌های کشاورزی و گاهی هم از طریق شکار امرار معاش می‌کنند. کشاورزی سنوفو از نوع منطقه‌ای است و شامل ارزن، سورگوم، ذرت، برنج، و سیب‌زمینی شیرین می‌شود. گوسفند، بز، مرغ، مرغ دریایی آفریقایی و سگ نیز در مزارع خود پرورش می‌دهند و تا حدودی شکار می‌کنند و ماهی صید می‌کنند.
“سنوفو” از زیرگروه‌های مختلفی تشکیل شده است که طی قرن‌های 15 و 16 از شمال به محل زندگی کنونی خود مهاجرت کرده‌اند.
تمام هنرهای سنوفو توسط هنرمندان خاصی ساخته می‌شوند که باعث شده است تا حدودی تفاوت‌های میان سبک‌های هنری در میان آن‌ها کاهش یابد. مجسمه‌هایی که نمایانگر اجداد هستند، همچون مینیاتورهای برنجی و مجسمه‌های کوچک بسیار رایج‌اند.
“سنوفو” به اقوام مختلفی تقسیم می‌شوند که به یک جهت فکری خاص وابسته هستند. این “کاتیولا”ها (Katioula) (تقسیم‌بندی‌ها) وضعیت اقتصادی و اجتماعی هر قشر در جامعه را نشان می‌دهند و شامل “فونو” (Fo no) (کشاورزان)، “کوله” (Kule) (آهنگران)، “کپین” (Kpeene) (حکاکان)، یا “تیلی” (Tyekpa) (ریخته‌گران) می‌شوند. چهار انجمن وجود دارد که فعالیت‌های افراد را آموزش می‌دهند و تعالیم را کنترل می‌کنند. آن‌ها شامل “پورو”، “ساندوگو” (Sandogo)، “وامبله” (Wambele) و “تیکپا” (Tyekpa) هستند.